.

بعد از آثار گرانبهایی چون کمال الدین شیخ صدوق، غیبت نعمانی و دیگر آثار مهدوی که متعلق به قرون اولیه پس از غیبت حضرت ولی عصر(عج) است، مهدی موعود -که خود ترجمه ای از جلد سیزدهم از کتاب حدیثی بحار الانوار علامه مجلسی است- مهم ترین و قوی ترین کتاب در زمینه مهدویت است که به زوایای تاریک و پنهان مباحث مهدویت پرداخته است.

کتاب مهدی موعود در سال 1339به همت مرحوم علی دوانی و به امر حضرت آیت الله بروجردی و حمایت مالی مرحوم شیخ محمد حسین شریعتمدار سیستانی برای مقابله با تهاجم بهائیان به مقدسات شیعیان خصوصا مباحث مهدویت ترجمه شد و تاکنون به دفعات متعددی قریب به 30 بار تجدید چاپ شد.

پیش از مرحوم دوانی شیخ محمد حسن ارومیه ای اقدام به ترجمه این کتاب کرد و در تهران آن را به چاپ رساند. پس از مهدی موعود نیز انتشارات مسجد مقدس جمکران ترجمه دیگری از این کتاب را در دوجلد و 1448صفحه چاپ و منتشر کرد.

با این همه ترجمه مرحوم دوانی از خصوصیات منحصر به فردی برخوردار است که آن را از دیگر ترجمه ها برتری می دهدکه به نکاتی اشاره می شود:

1-ترجمه دارای نثری سلیس و روان و قابل فهم است.

2-از فهرست تفضیلی خوبی بهره برده است بطوری که می توان آن را خلاصه و لب الباب ترجمه دانست.

3- این کتاب از مقدمه ای 180 صفحه ای برخوردار است که نسب شناسی، تحصیلات، شاگردان، جایگاه علمی، استادان، کتابهای علامه مجلسی را مورد بحث و بررسی قرار داده است.

4- روایات با دسته بندی مناسب، عنوان بندی شده و این امر متن را از یک نواختی بیرون آورده است.

5- مترجم در ترجمه جلد سیزدهم بحار الانوار برخلاف علامه مجلسی آیات قرآن را بر روایات مقدم دانسته است.

6-در قسمتهایی از ترجمه آنچه که تحت عنوان: بیان، توضیح، ایضاح آورده قسمتی که مربوط به معنی لغات است و تعبیرات بوده توسط مترجم درمتن آورده شده و بخشی که مربوط به معنی روایات بوده تحت عنوان مولف آورده است.

7-پاورقی های کتاب تا حد زیادی کاستی ها و ابهامات روایات را بر طرف می سازد.

8-مترجم با استنباط خود بعضی از مطالب کتاب را معتبر ندانسته از این رو آنها را در ترجمه نیاورده است.

9-آغاز و پایان کتاب به اشعاری نغز درباره حضرت مهدی (عج) مزین شده است.

کتاب مهدی موعود 36 باب دارد که به شکل موضوعی ترتیب یافته است. باب اول به مسایلی چون چگونگی تولد حضرت می پردازد. باب دوم نام، القاب، کنیه و وجه تسمیه آن حضرت را مورد بررسی قرار می دهد. باب سوم به این که چرا نباید نام حضرت را برد می پردازد. باب چهارم به صفات، علامات و نسب عالی امام توجه کرده است.
باب پنجم به آیات مرتبط به حضرت و باب ششم به احادیث نبوی درباره حضرت اشاره دارد. باب هفتم تا پانزدهم به ترتیب به باین روایات ائمه اطهار می پردازد. باب شانزدهم شامل اخبار کاهنان به ظهور حضرت و داستانهای جالب موسی بن نصیر فرمانروای آفریقا است. باب هفدهم به مناظرات و سوال و جواب پیرامون حضرت ولی عصر (عج) اختصاص دارد.

باب هجدهم به شباهتهای آن حضرت به پیامبران اشاره می کند. باب نوزدهم عمر طولانی حضرت را مورد بررسی قرار داده است. باب بیستم مختص معجزات حضرت است. باب بیست و یکم نواب اربعه را معرفی می کند. باب بیست و دو مدعیان دورغین نیابت را رسوا می کند. در باب بیست و سه از کسانی که حضرت را ملاقات کرده اند سخن رفته است. باب بیست وچهار و بیست و پنج علت غیبت و چگونگی انتفاع از حضرت در دوران غیبت را بررسی می کند.

باب بیست و شش به موضوعاتی چون: امتحان شیعیان در دوران غیبت، مدت غیبت و بداء اشاره می کند. باب بیست و هفتم شامل فضیلت انتظار فرج و مدح شیعیان در زمان غیبت است. باب بیست و هشتم به مدعیان دروغین دیدار حضرت می پردازد. باب بیست و نهم به بیان ملاقات کنندگان حضرت چون مقدس اردبیلی و میرزا محمد استرآبادی اشاره دارد. باب سی ام و سی و دوم به علامات ظهور و چگونگی ظهور می پردازد. باب سی و سوم به خصوصیات پس از ظهور حضرت اشاره می کند. باب سی و چهارم رجعت را مورد بررسی قرار می دهد. نویسنده در باب سی و پنجم و ششم به تببین جانشینان مهدی موعود و آنچه بعد از وی روی می دهد و توقیعاتی که از حضرت صادر شده می پردازد.

منبع: خبرگزاری شبستان

نگارنده : عبدالله

پاسخهای نورانی دوستان [ جواب]